در كتب منطق در بحث صناعات خمس منطقيون بالاتفاق صنعت پنجم را به شعر اختصاص داده و كم و بيش در باره آن بحث كرده اند. هر چند بحث منطق در باره شعر با بحث در باره آن در علم عروض و قافيه «علم بديع» و وزن و موسيقي تفاوت بسياري دارد.بعلاوه شعر اصلاً از نظر منطقي با شعر از نظر اديبان تفاوت زيادي دارد؛ چرا كه از نظر منطق شعر محدود به مخيلات است صرف نظر از وزن و قافيه؛ ولي شعر از نظر ادب مخيلات توأم با وزن و قافيه است، البته شعر نيمايي و شعر سپيد را بايد از اين مسأله استثنا كرد.مرحوم خواجه نصيرالدين طوسي در كتاب شريف «اساس الاقتباس» در مقاله نهم چنين مي نويسند:«شرط تقفيه در قديم نبوده است و خاص است به عرب و ديگر امم از ايشان گرفته اند. اشعار يونانيان بعضي چنان بوده است و در ديگر لغات مانند عبري و سرياني و فرس هم وزن حقيقي اعتبار نكرده اند و اعتبار وزن حقيقي به آن مي ماند كه اول هم عرب را بوده است مانند قافيه و ديگران هم متابعت ايشان كرده اند. گرچه بعضي بر ايشان بيفزوده اند مانند فرس.»